Lis ciekawostkiLisy ciekawostki - dowiedz się gdzie żyją, co jedzą, a także jak polują lisy. Czy wiedziałeś, że średniowieczna arystokracja wykorzystywała te zwierzęta do zabawy? Poznaj ciekawostki o lisach, o których mogłeś nie mieć należą do inteligentnych zwierząt zachowujących się podobnie jak psy, ale także koty. Nazwa lis odnosi się do drapieżnego ssaka z rodzaju Vulpes. Sprawdź co powinieneś wiedzieć o tych występują lisy?Prawie wszędzie. W Europie, północnej Afryce, Ameryce Północnej, a także północnej i wschodniej Azji. Do Australii został sprowadzony przez człowieka. Na terenie naszego kraju najczęściej występuje lis żyje lis pospolity?Zamieszkują one głównie lasy, ale także łąki. Poruszają się głównie po stałych szlakach i przywiązują do danego żyją lisy?Zachowanie lisów uwarunkowane jest porą roku. W miesiącach zimnych - jesienią i zimą - żyją samotnie. W pozostałych miesiącach przebywa w stadzie. Wiosna i latem wykopuje głębokie na trzy metry nory, jednak sypia głównie na zewnątrz. Zwierzęta te żyją od 3 do 12 lat. Uaktywnia się głównie o zmierzchu i nocą. Znajdując się z dala od człowieka uaktywnia się także w trakcie charakterystyczne lisówW zależności od gatunku dorosłe lisy osiągają długość ciała od 33 do 90 centymetrów. Posiadają one także ogon potrafiący mierzyć nawet 50 cm. Ich waga uzależniona jest od płci. Samce ważą od 0,8 do 14 kg, natomiast samice od 0,8 do 7 kg. Charakteryzują ich trójkątne uszy oraz wąski i zaostrzony jedzą lisy?W dużym skrócie lisy zjedzą wszystko. Począwszy od jagód i pająków, a skończywszy na innych zwierzętach. Polują głównie na osłabione u lisówRuja u lisów trwa od 3 do 8 dni. Poczęcie następuje zazwyczaj w okresie od stycznia do marca. Sama ciąża trwa około 50 dni. Samica wydaje na świat od 4 do 7 młodych lisów w okresie maja, które samodzielność osiągają po około 3 na lisyRodzaj "sportu", podczas którego przy pomocy specjalnie przeszkolonych psów tropi i zabija się lisy rude. Działalność ta zyskała popularność w Wielkiej Brytanii w XVI wieku. Ze względu na ogromne kontrowersje, jakie budzi ta "zabawa" w 2002 roku zakazano jej w Szkocji. W 2004 roku podobny zakaz wprowadzono w Anglii i Walii. Polowania do dziś są popularne w Irlandii, a także Ameryce o lisach1. Mozilla Firefox to popularna przeglądarka internetowa. Jej logo przedstawia pandę czerwoną, a nie jak większość sądzi W samym Londynie mieszka około 10 tysięcy Lisy polarne zamieszkują głównie północne obszary kuli ziemskiej. Latem polują praktycznie bez przerwy. Zabijają więcej zwierząt, niż są w stanie spożyć. Nadmiar zakopywany jest przez nich w zmarzniętej ziemi. Dzięki temu gromadzą zapasy na przyszłość. Lisy dokładnie pamiętają, gdzie zakopały swój Głównym pokarmem dla lisa są norniki. Każdego roku jeden lis jest w stanie pożreć 2700 Zwierzęta te potrafią usłyszeć pisk myszy z odległości 100 m. Dla porównania lis znajdujący się na końcu boiska do piłki nożnej, potrafiłby zlokalizować mysz będącą po drugiej Lisy posiadają włosy czuciowe na łapach oraz pysku. Ułatwiają one przemieszczanie się w Zwierzęta te jako jedyni przedstawiciele rodziny psowatych potrafią schować swoje Niedoliski, czyli nowo narodzone lisy po przyjściu na świat nie potrafią chodzić, nie widzą i nic nie W XVII i XVIII wieku arystokracja urządzała popularną zabawę o nazwie miotanie lisa. Polegała ona na wystrzeleniu lisa z Zdrowy i dorosły lis potrafi biec z prędkością nawet 60 km/h. Skacze na wysokość 2 Lisy nie zapadają w sen zimowy. Podczas zimnych miesięcy są one aktywne w ciągu Lisy to potrafią pływać, jednak korzystają z tej umiejętności bardzo Żyjący w Ameryce Południowej lis wirginijski, to jedyny przedstawiciel z rodziny psowatych, który posiada umiejętność wspinania się na Lisia mowa składa się z 40 różnych 17,4 kg wagi i 1,4 metra długości - to największy schwytany lis. Zwierzę upolowano w 2012 roku w W wielu kulturach lisy symbolizuje spryt i Najmniejszym gatunkiem lisa na świecie jest fenek pustynny. Słynie on z dużych uszu. Osiągają one długość nawet 15 Charakteryzuje je Lisie futro wykorzystywane jest w przemyśle ciekawych faktów o zwierzętach

Co zrobić, jeśli widzimy lisa na swoim osiedlu?Przede wszystkim - nie zbliżajmy się do niego. Lisy są nosicielami wielu groźnych pasożytów, bąblowicy, świerzbowca, ale i chorób, ze wścieklizną na czele. Na obszarze naszego województwa wciąż odnotowujemy nowe przypadki wścieklizny u zwierząt, dlatego apelujemy do Państwa o zachowanie ostrożności w sytuacji spotkania dzikich zwierząt na swojej drodze. Pamiętajmy o tym, że lisy, jeże, nietoperze i inne mogą być zarażone wścieklizną. Aby ograniczyć prawdopodobieństwo zbliżenia się zwierzęcia do naszej posesji, zamykajmy szczelnie kosze i kontenery na śmieci, sprzątajmy pozostałości pożywienia i nie zostawiajmy jedzenia na trawnikach i innych łatwo dostępnych miejscach, by dokarmić dzikie zobaczymy ranne zwierzę i chcemy mu pomóc, nie dotykajmy go. Należy powiadomić odpowiednie służby tj. policję lub Powiatowego Lekarza Weterynarii. Nie podejmujmy działań na własną rękę. Pamiętajmy też, że szczepienie przeciw wściekliźnie psów jest obowiązkowe, a kotów w lesie?Zanim wyruszymy na długi spacer do lasu, upewnijmy się, że nasz czworonożny przyjaciel ma aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie. To szczepienie jest obowiązkowe dla wszystkich psów powyżej 3. miesiąca życia i należy je powtarzać nie rzadziej niż co 12 miesięcy od ostatniego szczepienia. Nie zwlekajmy ze szczepieniem - kosztuje ono kilkadziesiąt złotych, co stanowi niewygórowaną cenę za bezpieczeństwo naszego pupila i nas samych. Warto również pamiętać, iż brak aktualnego szczepienia grozi mandatem karnym w wysokości do 500 jesteśmy na spacerze poza miastem i wypuścimy naszego czworonoga ze smyczy, kontrolujmy otoczenie. Las to naturalne środowisko występowania lisa, nietrudno zatem podczas przechadzki czy zabawy zbliżyć się do jego jak każde dzikie zwierzę, nie powinien nas zaatakować, o ile sam nie poczuje się zagrożony. Nie płoszmy zwierzęcia, nie zbliżajmy się do niego - widząc je na naszej drodze, po prostu zawróćmy. Spacer możemy powtórzyć jutro, a zdrowie, zarówno nasze jak i pupila, mamy tylko jedno. W lasach obowiązuje zasada identyczna jak w mieście - nie dokarmiajmy dzikich zwierząt. Nie wykładajmy na drodze ani pod drzewami pożywienia. Zwierzęta ochoczo skorzystają z takiej okazji, przez co będą podchodzić coraz bliżej siedlisk ludzkich. Co jest prostsze: uganianie się za zającem przez kilkadziesiąt metrów, czy jedzenie tego, co podano na leśnej tacy? Nie każdy lis jest chory, ale nigdy nie mamy pewności, czy ten, na którego się natknęliśmy, taki nie jest. Ograniczajmy kontakt z leśną zwierzyną, by nie zatraciła swojej dzikości. Zwierzęta w mieście to duże zagrożenie nie tylko dla nas, ale i dla nich samych. autor/źródło: UM Gostynin Podobało Ci się? Udostępnij!

Hanna Lis: choroba, na którą cierpi zagrażała jej ciążom? Szczere wyznanie dziennikarki to przestroga dla innych kobiet. Choroba dotyczy wielu z nich, a objawy bywają ignorowane przez lekarzy!Dziennikarka przez lata nie była pewna, co jej dolega. Dolegliwości towarzyszące chorobie były ignorowane przez lekarzy, a gwiazda przez lata cierpiała. Niezdiagnozowana przypadłość zagrażała jej ciążom i dopiero po pierwszym porodzie dziennikarka dowiedziała się, na co choruje. Hanna Lis: choroba utrudniała jej zajście w ciążę. Gwiazda telewizji nie ma problemu z wypowiadaniem się na ważne tematy. Nie unika wypowiedzi na temat macierzyństwa i kobiecości, ale i tak zaskoczyła wszystkich bardzo osobistym wyznaniem. Hanna Lis podzieliła się doświadczeniem, które może pomóc niejednej kobiecie! Opowiedziała o swojej chorobie, która zagrażała zdrowiu i życiu nie tylko jej, ale i jej dzieci. Opowieść dziennikarki jest wstrząsająca. Przez ponad 20 lat zmagała się z chorobą, która nie została zdiagnozowana przez lekarzy. Hanna Lis: choroba, która dotknęła dziennikarki to endometrioza. Choruje na nią aż 10% kobiet, wiele z nich nawet o tym nie wie. Czym objawia się endometrioza?Na instagramie dziennikarka podzieliła się swoją osobistą historią, która naprawdę chwyta za serce:– Ja miałam oczywiste symptomy, odkąd skończyłam 16 lat, ale lekarze koncertowo je bagatelizowali. Bywało, że leczyli zastrzykami z opioidów, żebym mogła przetrwać te dni. Wybitny ginekolog nie zareagował, gdy kolejna ciąża okazała się nierówną walką z własnym organizmem – napisała dotyka bardzo wielu kobiet. Łatwo jest jej z początku nie zauważyć, gdyż potrafi rozwijać się bezobjawowo i bardzo wolno. Najczęściej chorują na nie kobiety w wieku rozrodczym, a powszechne objawy to ból w trakcie współżycia, a także bolesne, nieregularne miesiączkowanie. Objawy często zostają ignorowane przez lekarzy, którzy twierdzą, że ból przy stosunku czy miesiączce jest czymś naturalnym. Nie jest to prawdą!Ignorowana choroba może skutkować poważnymi problemami z zajściem w ciążę. Tak też było w przypadku dziennikarki – wyznała, że w wyniku nieleczonej endometriozy mogła stracić obie ciąże. Hanna Lis: choroba mogła odebrać jej macierzyństwo. Dopiero po drugim porodzie i drugim cesarskim cięciu lekarze zainteresowali się jej zdrowiem. Dzięki temu przeszła operację, która dziś umożliwia jej życie bez bólu. Jednak lata walki z bólem nie zostały przez dziennikarkę zapomniane, dziś przestrzega przed endometriozą inne kobiety. ZOBACZ ZDJĘCIA: zdobyła się na odważne wyznanie na temat swojej na którą cierpi Hanna Lis wciąż jest często ignorowana przez Lis: choroba mogła odebrać jej dzieci. Gwiazda przyznała, że obie jej ciąże były zagrożone, wszystko przez nieleczoną Hanny Lis z pewnością pomogło wielu kobietom, które nie wiedziały, co im dziś jest szczęśliwą mamą dwóch młodych kobiet. Dopiero po drugim porodzie lekarze postanowili poddać Hannę Lis leczeniu. ZOBACZ TEŻ:Małgorzata Rozenek wygrała w sądzie z Wojewódzkim. O co poszło?TVN pokaże dziś największy hit ostatnich lat. Polacy czekają z niecierpliwościąŁukasz Darłak. Kim jest tajemniczy uczestnik Big Brothera?Marek Włodarczyk ma bardzo przystojnego syna. Jest wziętym modelem

Wścieklizna - to choroba zakaźna. Wywołuje ją zarazek. Człowiek ulega zakażeniu najczęściej wskutek ugryzienia przez zwierzę chore na wściekliznę, w Polsce najczęściej przez psa lub kota, a ostatnio coraz częściej przez dzikie zwierzęta, jak lisy czy wilki. Zarazek wścieklizny znajduje się w ślinie zwierząt chorych już na 10 dni przed objawami choroby. Właściciele psa stwierdzają zmianę w jego usposobieniu na kilka dni przed wystąpieniem wyraźnych objawów wścieklizny. Nie zawsze jednak zdają sobie sprawę z tego, że u psa rozwija się ta choroba. Pies dotychczas miły, towarzyski, nagle staje się smutny, przestaje jeść, a przede wszystkim pić (wścieklizna nazywa się inaczej wodowstrętem), unika słońca, chowa się w cień, głos psa staje się zachrypnięty i szczególnie na ten objaw zaczynają zwracać uwagę domownicy. W okresie rozwiniętej już choroby pies jest niespokojny, ma napady podniecenia, jeśli jest uwiązany na łańcuchu - zrywa go i ucieka. Po drodze kąsa nie tylko ludzi, ale i zwierzęta. W czasie rozwiniętej choroby wzrok psa jest błędny, z pyska ścieka mu piana, ogon ma spuszczony, sierść zjeżoną, a w mniej więcej 5 dni później pies ginie z powodu porażenia - paraliżu. Okres wylęgania się wścieklizny, to jest czas, jaki upływa od zakażenia do ujawnienia się choroby, jest różny, może trwać u zwierząt od 15 do 120 dni. Tak różna długość okresu wylęgania zależy od takich czynników, jak miejsce ukąszenia (im bliżej głowy, tym okres wylęgania krótszy), rozległość rany, liczba zarazków, które przez nią wniknęły, oraz od wielu nie znanych bliżej czynników. Wścieklizna jest chorobą śmiertelną, możemy jej jednak zapobiegać przez szczepienie ochronne, które powinno się przeprowadzać w każdym przypadku pogryzienia przez nieznanego psa czy inne zwierzę, a szczególnie jeśli wiadomo, że zwierzę to było wściekłe. Niestety, ludzie nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, co grozi osobie pogryzionej przez nieznajomego psa. Nieraz trzeba użyć wszelkich dostępnych środków, aby odnaleźć pokąsanego. Szczepienie trzeba rozpocząć możliwie jak najprędzej, bo do uzyskania odporności na wściekliznę potrzeba trochę czasu, a czasami choroba może się rozwinąć bardzo szybko, np. jeśli chory był ukąszony w głowę. Szczepionkę wstrzykuje się w brzuch lub rękę. W czasie szczepienia należy unikać wszelkich wysiłków umysłowych i fizycznych - dlatego też nie jest wskazane, aby osoba pokąsana chodziła piechotą do punktu szczepień. Odporność po szczepieniu nie jest długotrwała, dlatego w przypadku ponownego pokąsania przez wściekłego psa lub podejrzanego o wściekliznę - szczepimy ofiarę po raz drugi. W grudniu 1973 roku do jednego ze szpitali powiatowych ówczesnego województwa warszawskiego przyjęto 13-letniego chłopca z objawami dużego podniecenia i trudności przy połykaniu płynów. Rodzice wypytywani o to, czy chłopca nie pokąsał jakiś pies lub inne zwierzę, kategorycznie zaprzeczyli. Dopiero kolega chłopca opowiedział swemu ojcu, że chłopiec został we wrześniu pokąsany przez lisa, którego chłopiec wraz z ojcem upolowali we własnym obejściu. Równocześnie został pokąsany pies, który jednak, ponieważ był szczepiony przeciw wściekliźnie, nie zachorował. U odkopanego lisa stwierdzono wściekliznę. Dla wszystkich powinno być to przestrogą, że jeżeli w sąsiedztwie obejść ludzkich znajduje się lis, którego bez trudu można upolować, jest to dowodem, że lis był chory, i prawdopodobnie na wściekliznę. Dotyczy to również saren a nawet wiewiórek ! W przypadkach pokąsania przez psa wściekłego lub podejrzanego o wściekliznę musimy opatrzyć rany w sposób typowy (używając sterylnej gazy, a z braku takowej świeżo wyprasowanego płótna) i udać się do lekarza, który się dalej zajmie pokąsanym - opatrzy ranę i przeprowadzi szczepienie. Bardzo ważne jest również odpowiednie zajęcie się psem. Psa nie wolno i nie należy zabijać (chyba że objawy wścieklizny są już wyraźne) - należy go poddać skrupulatnej obserwacji. Jeżeli pies przeżyje 10-15 dni od ukąszenia człowieka, to jest to dowodem, że nie choruje na wściekliznę i można wtedy przerwać szczepienie. Niestety, zwykle dzieje się inaczej - zabija się psa i oddaje się jego głowę do badania. Na podstawie tego badania nie zawsze można ustalić, czy zwierzę było wściekłe. Tylko obserwowanie psa przez okres 2 tygodni pozwala ustalić dokładnie, czy pies jest chory. We wszystkich tych przypadkach, kiedy nie znamy dalszego losu psa (który po ugryzieniu uciekł), albo jeżeli osoba pokąsana została przez kota, lisa czy wilka - szczepienie należy przeprowadzić. Pamiętając o tym, że psy są najczęstszym źródłem wścieklizny - staramy się zwalczać tę chorobę przez ich szczepienie. Dlatego też należy wszystkie psy regularnie poddawać szczepieniu (jest to z resztą ustawowy obowiązek właścicieli). Tępienie bezpańskich psów i kotów też sprzyja zmniejszeniu liczby zachorowań na wściekliznę. Zwierzęta domowe, które zostały pogryzione przez wściekłe zwierzęta, szczepimy albo zabijamy, zależnie od zaleceń lekarza weterynarii. Nie tylko pokąsanie przez wściekłego psa jest niebezpieczne. Groźne jest każde pokąsanie przez psa, a zwłaszcza przez buldoga. Powstaje wtedy bowiem rana szarpana, o nierównych brzegach, źle gojąca się z powodu zakażenia przez bakterie stale znajdujące się w pysku psa. Rana powstała wskutek pokąsania przez psa musi być opatrzona przez lekarza. Pokrewne tematy: Zakażenia ropne Jak postępować w przypadku ukąszenia przez pszczołę, osę lub inne owady Ukąszenie przez żmiję Zaczadzenie czyli zatrucie tlenkiem węgla (czadem) Zatrucie alkoholem metylowym (drzewnym) Zatrucie naftą, benzyną, rozpuszczalnikami Zatrucie jodyną Zatrucie środkami ochrony roślin Zatrucie jadem kiełbasianym Odmrożenia - zapobieganie i leczenie Oparzenia chemiczne Porażenie prądem elektrycznym Wypadki nad wodą Udar cieplny Zatrucie grzybami Urazy głowy Urazy oczu Urazy brzucha Krwotoki Jak postępować z osobą nieprzytomną ? Bóle stawów i bóle reumatyczne Jak przyjmować leki Czy zażywanie ziół jest bezpieczne ? Sposoby na stres Domowe sposoby na przeziębienie Choroby wywoływane przez roztocza u ludzi Kleszczowe zapalenie mózgu Borelioza Choroby psów wywołane przez kleszcze

Na całym świecie występuje około 12 różnych gatunków lisów, wśród nich lis rudy, przepięknie biały lis polarny, lis piaskowy, który jest lisem jasnobarwnym występującym w regionach pustynnych oraz Fenek pustynny. Oto ciekawostki, informacje i fakty o lisach o których być może nie słyszeliście. 1. Lisy są małymi i średnimi, wszystkożernymi ssakami należącymi do kilku rodzajów z rodziny psowatych. 2. Lisy pochodzą z Wielkiej Brytanii. i mogą dożyć do 14 lat. 3. Zwierzęta te są na ogół mniejsze od innych członków rodziny psowatych, takich jak wilki, szakale i psy domowe. Na przykład u największych gatunków, lisa rudego, samce ważą średnio od 4,1 do 8,7 kg. 4. Lisy śmierdzą, a ich zapach pochodzi z gruczołów zapachowych u podstawy ogona. 5. Jeśli chodzi o wymiary to przeciętnie dorosłe lisy rude mają ciało o długość 49–90 cm i wysokość 35–50 cm w kłębie. 6. Łacińska nazwa lisa to „Vulpes Vulpes”. 7. Lisy mogą mieszkać wszędzie: w miastach i na wsi. 8. Występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. 9. Dosyć często przemieszczają się z miejsca na miejsce. 10. Sezon lęgowy trwa od stycznia do marca. Po okresie ciąży od 51 do 53 dni, samice rodzą miot, który zwykle ma od 2 do 7 szczeniąt. 11. Lisy zjadają prawie wszystko, w tym jagody, robaki, pająki, a nawet kanapki z dżemem. 12. Mają doskonały słuch. Czerwone lisy słyszą podobno zegarek tykający 36 metrów dalej. 13. Są spokrewnione z wilkami, szakalami i psami. Są średniej wielkości, ważą od 3 do 7 kilogramów, z spiczastymi pyskami i krzaczastymi ogonami. Ale w przeciwieństwie do swoich krewnych, lisy nie są zwierzętami stadnymi. 14. Niektórzy okrutni ludzie nadal polują na lisy i nazywają to „sportem”. W 2004 roku w Anglii i Walii została uchwalona ustawa zakazująca polowania na lisy z psami, w ramach której myśliwi jeździli na koniach za wieloma psami, które ścigały wyczerpanego lisa przed rozerwaniem zwierzęcia na strzępy. Myśliwi mogą jednak nadal polować i zabijać lisy za pomocą innych środków. Polowanie na lisy z psami jest nadal legalne w wielu innych miejscach, takich jak Irlandia, Ameryka Północna i Australia. 15. Tak jak kot, lis jest najbardziej aktywny po zachodzie słońca. W rzeczywistości ma pionowo ustawione źrenice, które pozwalają mu widzieć w ciemnym świetle. Poluje nawet w podobny sposób, jak kot, prześladując i rzucając się na swoją ofiarę. 16. Lis wykorzystuje ziemskie pole magnetyczne do polowania. Inne zwierzęta, takie jak ptaki, rekiny i żółwie, mają ten „zmysł magnetyczny”, ale lis jest pierwszym, który odkryliśmy, że używa go do łapania ofiar. 17. Niektóre lisy są starsze niż 13 lat w niewoli. 18. Jama lisa to zazwyczaj nora pod ziemią, ale mogą też mieszkać nad ziemią w puszystej dziupli. Zapewniają one chłodne miejsce do spania, dobre miejsce do przechowywania jedzenia i bezpieczne miejsce do trzymania swoich szczeniąt 19. Zwierzęta te są przeważnie aktywne w nocy. 20. Lisy mają wąsy na nogach i twarzy, które pomagają im w nawigacji. 21. Lisy kopią pod ziemią zagajniki, gdzie opiekują się swoimi młodymi i chowają się przed drapieżnikami 22. Zwierzęta te ukrywają jedzenie do późniejszego spożycia. 23. Lisy mają piękne futro, a w związku z tym bezduszny przemysł futrzarski hoduje lisy w niewoli. 85 % skór przemysłu futrzarskiego pochodzi od zwierząt żyjących w niewoli na farmach futrzarskich. Na tych farmach zwierzęta trzymane są w małych klatkach i nie są w stanie zrobić więcej niż kilka kroków do przodu i do tyłu. 24. Zwierzęta te są jedynymi członkami rodziny psów, które potrafią się wspinać na drzewa. Lisy szare mają pazury, które pozwalają im szybko wspinać się i schodzić z pionowych drzew. Niektóre lisy nawet śpią na drzewach – tak jak koty. 25. Kiedy rodzą się szczeniaki lisie, nie mogą widzieć, słyszeć ani chodzić, a ich matka musi się nimi dobrze opiekować. Kiedy szczeniaki są młode, ich ojciec poluje i przynosi jedzenie dla rodziny. 26. Lisy srebrne mogą chować pazury jak koty. 27. Lisy są na ogół zwierzętami samotnymi. W przeciwieństwie do wilków, polują raczej samodzielnie. 28. Zazwyczaj żyją na obszarach leśnych, ale można je znaleźć w górach, na łąkach i pustyniach. Dobrze rozwijają się również w miastach, miasteczkach i na terenach wiejskich. 29. Geograficznie, lis czerwony ma najszerszy zasięg z ponad 280 zwierząt drapieżnych. Podczas gdy jego naturalnym środowiskiem jest mieszany krajobraz zarośli i lasów, jego elastyczne żywienie pozwala mu na dostosowanie się do wielu środowisk. W związku z tym jego zasięg obejmuje całą półkulę północną, od koła podbiegunowego, przez Afrykę Północną, Amerykę Środkową, aż po stepy azjatyckie. Znajduje się on również w Australii, gdzie jest uważany za gatunek inwazyjny. 30. Lisy są zwierzętami wszystkożernymi, a to oznacza, że jedzą mięso i roślinność, żaby, jaja, owady, robaki, ryby, małe ssaki, ptaki, jagody, warzywa, nasiona, gady, kraby, mięczaki, owoce, grzyby i padlinę. Zimą zjadają głównie ssaki, takie jak myszy, króliki i inne małe zwierzęta. Pytania i odpowiedzi Czy lisy atakują ludzi? Lisy nie są niebezpieczne dla ludzi, chyba że są wściekłe, co jest bardzo rzadkie, lub gdy są atakowane lub czują się zagrożone Jak mądry jest lis? Lisy są mądre w tym co dla nich ważne: znajdowaniu pożywienia, przetrwaniu w ekstremalnych warunkach pogodowych, unikaniu drapieżników, ochronie swoich młodych. Są mądrzejsze niż większość, ale nie wszystkie, rasy psów. Czego boją się lisy? Lisy mają naturalny strach przed ludźmi. Lisy można łatwo przestraszyć, wydając głośne odgłosy, takie jak krzyki lub gwizdy albo rzucając w nie przedmiotami, takimi jak piłki tenisowe. Czy lisy zjadają koty? Na ogół lisy nie atakują dorosłych kotów, ale prawdopodobnie atakują kocięta, które są stosunkowo młode. Mogą także zabijać te kocięta, a następnie zjadać je, ponieważ lisy są wszystkożerne. Czy lisy boją się psów? Powodem, dla którego nie atakują psów, kotów i ludzi jest to, że nie są one czymś, co lis uważa za ofiarę. Choć może się zdarzyć, że lis spróbuje zaatakować psa lub, co bardziej prawdopodobne, kota, przestraszy się, gdy zacznie się hałas lub gdy zostaną zaatakowane pazurami. Czy lisy mogą być zwierzętami domowymi? Trzymanie lisa w domu jest niezwykle trudne i są to ciężkie zwierzęta domowe w utrzymaniu. Nie zostały one udomowione, więc trudno je oswoić. Lisy nie są dobrymi zwierzętami do domu i w niektórych krajach jest to nielegalne. Czy lisy wychodzą w ciągu dnia? Lisy żerują na wiewiórkach, ptakach i innych zwierzętach, które są aktywne tylko w ciągu dnia, więc mogą po prostu szukać posiłku w tym czasie. Czy lisy zabijają dla zabawy? Lisy nie „zabijają dla zabawy”. Jeśli znajdą duży zapas jedzenia (np. kury w kurniku), zabiją wszystkie zwierzęta z zamiarem zabrania wszystkiego, czego nie zjedzą, by przechować to na później. Jest to zachowanie podobne do innych mięsożerców, takich jak lwy. Czy lisy szczekają? Lisy również szczekają, co jest powszechnie używane jako rodzaj kontaktu, aby dotrzeć do rodziny lub rywali, Lisy również piszczą, gdy są podekscytowane.

09-07-2020 08:40Lis w ogrodzie? Jeszcze dziesięć lat temu wydawałoby się to zupełnie niemożliwe. Dziś nie tylko odwiedza ogrody, ale potrafi nawet w nich zamieszkać. A z drapieżnika stał się wszystkożercą!1 z 3Lis w ogrodzieZanim napiszę o tym, co lisy jedzą i dlaczego ich teraz tak dużo, opowiem historię pewnego maila, który wprowadził mnie w osłupienie. To było ponad rok temu. Mili czytelnicy z Wielkopolski prosili o poradę. Otóż ich zaprzyjaźniony lis, którego traktowali niemal jak psa, stał się osowiały, zaczął tracić sierść. Jak go leczyć? Czytałem i własnym oczom nie wierzyłem. Jak to - oswojony lis? Czy ci mili państwo oszaleli? Zadzwoniłem. Okazało się, że pewnego dnia lis pojawił się w podmiejskim ogródku przy domu i spałaszował jedzenie w psiej misce. Pies był wyjątkowo łagodny, więc mu na to pozwolił, a jego właściciele zaczęli dokarmiać rudzielca, który stał się domownikiem, a raczej "ogrodnikiem". Podobno bardzo wesoło reagował na pojawienie się Boże, ale przecież on może być wściekły, co źle się skończy przynajmniej dla psa - powiedziałem. - Zaszczepiliśmy go. Wcale nie trzeba było go łapać i robić mu zastrzyków. Po prostu podaliśmy mu taką szczepionkę doustną w koreczku, jakie rozrzucane są po lasach - wyjaśnili mi "właściciele" wyglądała dziwnie, bo przecież oswojony lis to coś dziwnego. A może właśnie nie? Lisy coraz częściej pojawiają się w naszych miastach, a okolice, gdzie znajduje się dużo ogrodów, są po prostu dla nich stworzone. Najpierw jednak warto wyjaśnić, co takiego stało się z lisami, że przenoszą się bliżej ludzi. Otóż główne powody są dwa. Pierwszy - na pewno te mądre zwierzęta zorientowały się, że w miastach i na terenach podmiejskich nikt ich nie prześladuje. Wystarczy nie rzucać się w oczy, wychodzić na łowy nocą i człowiek daje spokój. Drugi powód to się więc zdarzyć, że lis postanowi odwiedzać nasz ogród albo nawet w nim zamieszka. Jest duża szansa, że tak się stanie, jeżeli zostawiamy na dworze karmę dla psa lub kota. Chociaż jest pięknym zwierzęciem, moim zdaniem lepiej, aby przynajmniej od domów trzymał się z daleka. Nie chodzi bynajmniej o wściekliznę. Program szczepień spowodował, że zdarza się ona u lisów bardzo rzadko. To zresztą też jest powodem, dla którego lisów nam przybyło. Śmiertelny wirus wścieklizny to jeden z niewielu naturalnych wrogów tego drapieżnika. Lisy przenoszą jednak inne choroby i bardzo nieprzyjemne pasożyty, które mogą być groźne dla naszych zwierząt i nas samych, takie jak świerzbowiec i tasiemiec bąblowiec. Dlatego lisa lepiej z ogrodu się pozbyć. Nie jest to trudne, wystarczy zabezpieczyć źródło pokarmu i sprawić sobie w miarę wysokie, wkopane w ziemię jedzą lisy?Lis generalnie jest zwierzęciem mięsożernym. Jego ofiarą w lasach i na łąkach padają głównie gryzonie - takie jak myszy, norniki i nornice - poza tym młode ptaki, czasami młode i osłabione sarny. Obserwowanie lisów polujących na gryzonie na łąkach to czysta przyjemność. Aby dopaść nornika, skaczą lepiej niż koty. Padliną też nie gardzą. Zawsze gdy widzę tropy lisów towarzyszące większym odciskom wilczych łap, wiem, że za chwilę natknę się na resztki wilczej uczty, z której korzystają lisy. Co ciekawe, zwykle nie jedzą na miejscu, bo boją się, że do takiego zabitego jelenia mogłyby wrócić wilki, ale z kawałkiem ścierwa oddalają się w bezpieczne drapieżniki dość często zajadają się także pokarmem roślinnym. W Tatrach można zobaczyć na kamieniach czarne od jagód lisie kupy. Tak naprawdę lis jest wszystkożercą i coraz bardziej wszystkożerny się staje. Nie tak dawno naukowcy z Zakładu Badania Ssaków PAN przyjrzeli się uzębieniu lisów i okazało się, że ich długie i ostre zęby drapieżników służące do chwytania ofiar powoli zamieniają się w krótsze i mniej ostre, ale przystosowane do różnych rodzajów pokarmu zęby wszystkożerców. I tu jest kolejny pies, a raczej lis pogrzebany. Otóż cała masa różnych wyrzucanych przez nas odpadków to znakomite źródło pożywienia dla mieścieW miastach nie brakuje też zwierząt, na które lis mógłby zapolować. Gołębie są znakomitymi ofiarami, ale pewna czytelniczka doniosła mi też o lisie, który zaczajał się na dokarmiane przez nią mruczki. Myślę, że dorosłe zdrowe koty raczej nie padną ofiarą miejskich lisów, ale młode albo osłabione już tak. Lis ma więc w miastach jak u Pana Boga za piecem i zapewne będziemy go widywać coraz częściej.

data publikacji: 12:23 ten tekst przeczytasz w 6 minut Liszajec to rodzaj choroby zakaźnej powierzchownych warstw skóry często mylony z liszajem. Najczęściej występuje na twarzy, dłoniach i stopach dzieci. Lekarz, który pomaga radzić sobie z tą dolegliwością, to lekarz rodzinny lub dermatolog. W jaki sposób odróżnić liszaj od liszajca? Jak przebiega proces leczenia tej kłopotliwej dolegliwości skórnej? Czy zmaganie się z tą chorobą może powodować wystąpienie powikłań? PRATUAN NETSAENGSRI / Shutterstock Liczajec — co to za choroba? Jak wygląda rozpoznanie liszajca? Objawy liszajca — na co trzeba zwrócić uwagę? Rodzaje liszajca — co warto o nich wiedzieć? Jak przebiega leczenie liszajca? Liszaj a liszajec — jak je od siebie odróżnić? Pojawianie się liszajca wywołują bakterie gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus) oraz paciorkowców beta-harmonizujących (Streptococcus pyogenes) Główne objawy tej choroby zakaźnej to żółte strupy, rumienie skórne, świąd, małe pęcherzyki, a także suchość skóry Leczenie liszajca jest uzależnione od stopnia zaawansowania choroby, lokalizacji zmian, rodzaju schorzenia, ryzyka rozprzestrzeniania się zakażenia i rozległości problemów skórnych Liczajec — co to za choroba? Liszajec zakaźny to dolegliwość zajmująca powierzchowne warstwy skóry. Najczęściej występuje u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Wywołują ją głównie bakterie Staphylococcus aureus, czyli gronkowiec złocisty, bądź Streptococcus pyogenes — paciorkowiec beta-harmonizujący zaliczany do ziarniniaków. Są na nią szczególnie narażone osoby uprawiające sporty kontaktowe, rodzice maluchów chodzących do szkoły oraz ludzie pracujący z dziećmi. Liszajec zakaźny pojawia się zwykle u osób, które chorują też na: zaburzenia metaboliczne ( cukrzycę i choroby nerek), problemy z przewodem pokarmowym (np. rak żołądka, nowotwór jelita grubego), zmiany skórne, zaburzenia endokrynologiczne (dolegliwości tarczycy), osłabioną odporność (np. podczas białaczki). Zobacz też: Świąd skóry - główne przyczyny. Grzybica, łuszczyca, choroby intymne Jak wygląda rozpoznanie liszajca? Osoby, które zauważą u siebie pierwsze symptomy liszajca, powinny od razu udać się do lekarza rodzinnego lub dermatologa. Obecność pęcherzy, rumienia albo strupków na ciele nie musi oznaczać tej dolegliwości. Ta zakaźna choroba bywa bowiem często mylona z ospą wietrzną, liszajem, oparzeniem, opryszczką, alergią, atopowym zapaleniem bądź grzybicą skóry. Pierwsze objawy tego schorzenia pojawiają się po około 2-3 dniach od momentu zetknięcia się z patogenem. W dniu wizyty u specjalisty warto pamiętać o tym, by nie nakładać na skórę makijażu, balsamów ani kremów. Badanie będzie najskuteczniejsze, jeśli zostanie przeprowadzone na czystym ciele. Należy się również przygotować psychicznie na pokazanie pracownikowi ochrony zdrowia zmian, które wywołał liszajec — niezależnie od tego, w jakim rejonie ciała występują. Rozmowa ze specjalistą pomoże zdiagnozować zmiany skórne, określić stadium dolegliwości i dopasować odpowiednią terapię. Rzetelny wywiad jest podstawą dobrej diagnozy. Zastosowanie antybiogramu często pomaga lekarzowi w określeniu, które leki najlepiej sprawdzą się w danym przypadku. Czasem przed zaproponowaniem sposobu leczenia lekarz dla dokładniejszego określenia specyfiki choroby zleca wykonanie badania laboratoryjnego. Dzięki zbadaniu próbek można w łatwy sposób dostrzec ewentualne skupiska bakterii na ciele. Czytaj też: Wyciskanie pryszczy – czy jest bezpieczne i jakie niesie zagrożenia? Objawy liszajca — na co trzeba zwrócić uwagę? Osoby, które zmagają się z omawianą chorobą zakaźną, mają na ciele małe pęcherzyki przypominające wybroczyny. Są one wypełnione płynem, który po rozdrapaniu wycieka, tworząc żółty strup. Jeśli pęcherze nie zostaną naruszone mechaniczne, pękają samoistnie po około 24-48 godz. od powstania. Każdy rejon objęty tymi zmianami jest potencjalnym ogniskiem zakażenia. Bakterie przenoszą się na różne przedmioty lub innych ludzi za pośrednictwem dotyku. Zaschnięta wydzielina w postaci strupków pojawia się najczęściej na: szyi i karku, zgięciach stawów, twarzy (ze szczególnym uwzględnieniem okoli nosa, ust i brody), tułowiu, pośladkach, dłoniach (szczególnie przy płytkach paznokci). Zobacz też: Czyrak - objawy, leczenie. Jak uniknąć czyraka? U noworodków i niemowląt zmiany na skórze występują np.: w okolicach pieluszkowych, na fałdach szyi, w dołach pachowych, na plechach. Dolegliwościom skórnym towarzyszy zazwyczaj swędzenie i świąd, które mogą znacząco utrudniać codzienne funkcjonowanie. Wokół strupów oraz pęcherzy skóra jest zaczerwieniona, tkliwa, a także sucha. Liszajec czasem powoduje u chorych zaparcia i częste oddawanie moczu. Kolejnym problemem jest wzmożona podatność na infekcje górnych dróg oddechowych. Nietypowy objaw stanowi uczucie chłodu obejmujące stopy osoby z tym schorzeniem zakaźnym. Często może mu również towarzyszyć powiększenie węzłów chłonnych. W niektórych przypadkach chorzy cierpią na objawy psychologiczne w postaci zaburzeń świadomości. Mogą być one spowodowane uczuciem społecznego wykluczenia z powodu zmagania się z dolegliwością o charakterze zakaźnym. Chorzy na liszajec bywają wykluczeni z wielu aktywności fizycznych zarówno z uwagi na naturę swojej choroby, jak i specyficzny wygląd zmian skórnych. Przeczytaj: Znamiona - przyczyny, rodzaje, leczenie, powikłania Wiele osób chorych ma problem z zaaprobowaniem swojego wyglądu. Z uwagi na to, że liszajec najczęściej atakuje dzieci, mogą mieć one problem ze znalezieniem akceptacji w grupie swoich rówieśników. Charakterystyczne pęcherze, zaczerwienienia i strupy bywają obiektem drwin ze strony kolegów i koleżanek. Warto pamiętać, że w środowisku szkolnym, gdzie dzieci bawią się razem, dotykają wielu przedmiotów, wkładają zabawki i palce do ust, są szczególnie narażone na zakażenie. Rodzaje liszajca — co warto o nich wiedzieć? Do odmian liszajca należy zaliczyć wtórne zliszajowacenie będące wynikiem mieszanego zakażenia gronkowcowo-paciorkowcowego. Często występuje na skórze głowy objętej świądem lub inną podobną dolegliwością. Zmiana wtórna tego typu prowadzi do licznych uszkodzeń naskórka, który zostaje nadkażony bakteriami. Prowadzi to do powstania specyficznych wykwitów na ciele. Liszajec pojawia się też często na skórze pokrytej włosami jako objaw wszawicy głowowej. Każdy rodzaj tej zakaźnej dolegliwości występuje się głównie u dzieci. Dzieje się tak, ponieważ maluchy nie panują nad odruchem drapania, zapominają o myciu dłoni i nie są świadome zagrożeń, które je otaczają. W dziecięcym środowisku choroba przenosi się bardzo szybko. Niepojące objawy skórne należy skonsultować z dermatologiem. Wizytę u dermatologa możesz umówić za pośrednictwem Medonet Marketu. Specjaliści wyróżniają liszajec: pęcherzowy — występuje głównie u noworodków w okolicy pach, szyi lub pośladków; rozwija się bardzo dynamicznie; choroba zakaźna tego typu występuje rzadziej niż jej bezpęcherzowa odmiana, bez pęcherzy — inaczej nazywany suchym lub pęcherzykowatym; na początku objawia się wystąpieniem niewielkich krostek, grudek albo pęcherzyków, które łatwo pękają; chorują na niego głównie dzieci w wieku przedszkolnym, przez co z łatwością przyjmuje postać epidemii; zmiany pojawiają się zazwyczaj w okolicy twarzy i kończyn, ale szybko rozprzestrzeniają się w inne miejsca na ciele na zasadzie samozakażenia. Warto wiedzieć, że liszajec opryszczkowaty występujący często u kobiet w ciąży to całkowicie inna odmiana tej dolegliwości. Ma postać ostrej krostkowej dermatozy, która samoistnie ustępuje po porodzie. Specjaliści uważają, że to jeden z wariantów łuszczycy krostkowej. Dolegliwość objawia się zwykle w okolicach zgięć stawowych oraz narządów płciowych. Mężczyźni bardzo rzadko zmagają się z tym schorzeniem. Zobacz: Problemy skórne a e-wizyta u dermatologa. Kiedy warto zdecydować się na konsultacje on-line? Jak przebiega leczenie liszajca? Liszajec leczy się zazwyczaj przy użyciu specjalnych antybiotyków, kremów i maści. Zdarza się jednak, że specjalista po określeniu rodzaju schorzenia nie przepisuje mocnych leków. Wynika to z faktu, iż dolegliwość często ustępuje samoistnie w ciągu 7-10 dni. W wypadku, kiedy lekarz stwierdzi, że liszajec jest w fazie samoograniczenia, może zalecić pacjentowi jedynie stosowanie preparatów, które pomogą przywrócić skórze dobrą kondycję. Leczenie liszajca jest uzależnione od kilku zmiennych: stopnia zaawansowania choroby, lokalizacji zmian, rodzaju schorzenia, ryzyka rozprzestrzeniania się zakażenia, rozległości problemów skórnych. Terapia lekowa liszajca ma głównie znaczenie zachowawcze. Lekarze, przepisując różne specyfiki, chcą załagodzić powstałe zmiany i znacznie przyspieszyć ustępowanie objawów. Ma to na celu głównie uniknięcie potencjalnych powikłań i zapobieganie ewentualnym nawrotom choroby. Wprowadzenie odpowiedniego leczenia jest kluczowe dla ograniczenia rozprzestrzeniania się infekcji na inne osoby. Fundamentem do wyleczenia jest stosowanie odpowiedniej higieny. Źle leczona choroba może spowodować pojawienie się powikłań w postaci: zapalenia kłębuszków nerkowych, posocznicy (sepsy), zakrzepicy zatoki jamistej, zapalenia opon mózgowych, gronkowcowego zespołu oparzonej skóry, bakteriemii, zapalenia tkanki łącznej. Czytaj też: Łojotokowe zapalenie skóry - przyczyny, leczenie Liszaj a liszajec — jak je od siebie odróżnić? Z uwagi na podobną nazwę wiele osób myli ze sobą te dwie choroby. Jedyna cecha wspólna tych dolegliwości to fakt, iż objawy obu znajdują się na skórze człowieka. Liszajec ma podłoże bakteryjne i atakuje głównie dzieci, podczas gdy liszaj to przewlekłe schorzenie objawiające się występowaniem zmian pęcherzykowych, barwnikowych lub grudkowych na ludzkim ciele. Czytaj więcej: Liszaj płaski. Jakie są jego przyczyny i objawy oraz jak go leczyć Kolejna różnica to okoliczności pojawiania się tej dolegliwości. Zachorowaniu na liszajec sprzyja ciepło i wilgoć, podczas gdy etiologię drugiego schorzenia bardzo trudno określić. Jego rozwój wspomaga duży stres, zmiany hormonalne, predyspozycje genetyczne oraz inne współistniejące choroby wirusowe. Liszajec to poważna choroba zakaźna wywoływana przez gronkowce i paciorkowce. Objawia się wystąpieniem na ciele charakterystycznych pęcherzy wypełnionych płynem, które samoistnie pękają po 24-48 godz., zamieniając się w żółtawe strupy. W momencie zauważenia objawów tej dolegliwości należy udać się do lekarza rodzinnego lub dermatologa. Leczenie liszajca polega na dbaniu o higienę osobistą oraz stosowaniu przepisanych przez lekarza maści lub aerozoli. Źródła choroby skóry problemy skórne infekcje skórne liszajec Liszaj - jak pielęgnować skórę z liszajem? Liszaj twardzinowy i płaski a liszajec Liszaj jest przewlekłą chorobą skóry, która wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Charakteryzuje się pojawieniem się na ciele i błonach śluzowych zmian grudkowych oraz... Tatiana Naklicka Liszajec zakaźny - przyczyny, objawy, leczenie Liszajec zakaźny uważany jest za dość częstą chorobę skóry. Występuje zwłaszcza u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Liszajec zakaźny wywołują bakterie,... Redakcja Medonet Liszajec - przyczyny, objawy, leczenie. Jak bardzo zaraźliwy jest liszajec? Liszajec jest to bakteryjna infekcja skóry, która najczęściej dotyka dzieci w młodszym wieku. Powoduje charakterystyczne owrzodzenia i pęcherze, najczęściej w... Katarzyna Pawlikowska-Łagód Maść z żyworódki to hit! Pomaga nie tylko na trądzik Tę roślinę pokochały jeszcze nasze babcie. Bardzo często można ją było spotkać na ich parapetach. Teraz żyworódka znowu wraca do łask. Tym bardziej że można z... Joanna Murawska Opryszczka na ustach – skąd się bierze? Jak ją leczyć? Opryszczka na ustach — zwana też zimnem — jest powszechną infekcją wirusową, która objawia się małymi, wypełnionymi płynem pęcherzykami na wargach i wokół nich.... Monika Piesyk Płyn przeciwtrądzikowy Afronis - charakterystyka, działanie, skutki niepożądane Problematyczna skóra wymaga odpowiedniej pielęgnacji, oczyszczenia i wygładzenia. Płyn przeciwtrądzikowy Afronis wspomaga poprawę skóry trądzikowej, tłustej, ale... Monika Wasilonek Grzybica paznokci - objawy, leczenie, nawroty, profilaktyka Grzybica paznokci szybko się rozprzestrzenia, łatwo się nią zarazić, a jej objawy potrafią mocno uprzykrzyć nam życie. Grzybica paznokci to jednak nie tylko... Anna Niewiadomska

Lisy! Niewielkie, pełne energii i sprytu zwierzęta, które kojarzą nam się z rudymi kitami, jesienią i dziecięcą wyliczanką, w której to „chodzi lisek koło drogi”. Te słowa nie są przypadkowe – lisy uwielbiają kręcić się wokół miejsc, w których przebywają ludzie, dlatego mamy większą szansę na spotkanie ich na uliczce koło domu, niż podczas wielogodzinnych obserwacji na polach, łąkach i w lasach. Dziś kilka ciekawostek na temat lisów, które zapewne nie są całkowicie oczywiste. 1. W Polsce występuje tylko jeden gatunek lisa, ale na świecie jest ich aż 12! W naszym kraju spotkamy lisa pospolitego, zwanego lisem rudym, czyli przedstawiciela gatunku vulpes vulpes. To najbardziej rozpowszechniony gatunek, który naturalnie występuje na całej szerokości geograficznej naszej planety, ale jedynie na półkuli północnej. Co oznacza, że spotkamy go najczęściej w Ameryce Północnej, całej Europie, prawie całej Azji i na północy Afryki. Na półkuli południowej także istnieje populacja lisów rudych, ale są to jedynie osobniki, które zostały sztucznie wprowadzone przez człowieka do Australii. 2. Najmniejszy lis świata to fenek pustynny Fenki są wyjątkowymi zwierzętami. Pierwsze co rzuca się w oczy, kiedy na nie patrzymy, to ich wielkie uszy. Fenki żyją na Półwyspie Arabskim i na północy Afryki, więc w miejscach niezwykle gorących, dlatego właśnie zostały wyposażone przez naturę w te niezwykłe uszy, które służą im do… chłodzenia organizmu! Uszy fenka są bardzo mocno unaczynione – znajduje się tam cała sieć żyłek – kiedy wiatr owiewa uszy fenka, to krew się schładza, jednocześnie obniżając temperaturę ciała całego zwierzęcia. Fenek jest też malutki. Dorosły samiec może ważyć 1,5 kg, a samice mniej niż kilogram. Mają około 30 cm długości – to tyle, co kartka A4. 3. Lisy rude występują w 45 podgatunkach i w 8 różnych umaszczeniach Występujący w Polsce podgatunek lisa rudego vulpes vulpes, czyli lis rudy vulpes vulpes vulpes, to największy gatunek lisa – może ważyć aż 14 kilogramów. Pozostałe podgatunki są mniejsze i występują w innych rejonach świata. Nasz lis rudy, pomimo swojej nazwy, wcale nie musi być rudy. W obrębie podgatunku zdarzają się sytuacje, które wpływają na umaszczenie tych zwierząt i są to mutacje genetyczne, melanizm, czy nawet albinizm. Lis pospolity może mieć sierść niemal jednolicie rudą. Często zdarza się, że na futrze występują ciemniejsze pasy wzdłuż kręgosłupa i rozchodzące się od jego środka na boki. Lisy o takim umaszczeniu na Litwie nazywane są krzyżakami. W wyniku melanizmu, czyli zwiększonej zawartości melaniany (ciemnego pigmentu) lisy rude mogą stać się lisami srebrnymi, a nawet platynowymi. Znamy też umaszczenie bursztynowe, szare, czarno-brązowe, oraz umaszczenie samson, które jest również szaro-brązowe, ale nie występują w nim wszystkie rodzaje włosów – przeciętne lisie futro składa się z włosów krótkich i długich, w przypadku samsonów długie włosy nie występują. Co o tyle ciekawe, że biblijny Samson znany był z tego, że włosy miał długie. 4. Jak się zachowywać w obecności lisa Powracamy do dobrze nam znanego lisa rudego. Szansa na to, że go spotkamy, jest naprawdę duża, warto więc wiedzieć, w jaki sposób się wtedy zachować. Przede wszystkim nie należy do lisa podchodzić ani wyraźnie dawać mu odczuć, że jesteśmy nim zainteresowani – może się wtedy wystraszyć i w skrajnych przypadkach zaatakować. Dzieje się to z reguły tylko wtedy, kiedy dany osobnik będzie chory na wściekliznę. Po czym poznać, że lis ma wściekliznę? Wygląda słabo, futro nie jest lśniące, przy pysku może pojawić się piana, ale najważniejszym testem na wściekliznę jest jego reakcja na pożywienie i wodę. Zwierzęta chore na wściekliznę odczuwają wstręt do wody i pożywienia, więc będą dosłownie się od nich odsuwać. Kolejnym bardzo ważnym czynnikiem, który powinien od razu dać nam do myślenia, jest to, że w naturalnych warunkach tylko chore osobniki w ogóle się do nas zbliżają. Większość zdrowych lisów przy kontakcie z człowiekiem po prostu się oddala. Dlatego, jeśli widzimy, że lis znajduje się bardzo blisko nas i wcale się nie boi, to najlepszym rozwiązaniem będzie po prostu zignorować go i odejść. Pamiętajmy, że są to dzikie zwierzęta, a dzikie zwierzęta nie mają w zwyczaju ani spędzać czasu z ludźmi, ani tym bardziej się z nimi bawić. Nie inaczej jest w tym przypadku. 5. Lisy „rozmawiają” uszami Jeśli już lisa spotkamy, to możemy odczytać jego intencje z ruchu uszu i postawy ciała. Kiedy lis jest oswojony z ludźmi i chce się z nami bawić, stanie na tylnych łapach i zacznie strzyc uszami – czyli krótko mówiąc, będzie nimi energicznie wymachiwał. Inaczej jest w momencie, w którym lis czegoś szuka – bez względu na to, czy będzie to inny lis, ćma, czy jagoda, nasz zwierzak będzie powoli obracał uszami niczym radarem. Jeśli napotkany przez nas lis będzie chciał okazać nam uległość, to skuli pod siebie ogon, skuli się niczym „zbity pies” i położy uszy po sobie, przyciskając je mocno do czaszki. Ruch uszu może być drżący. Warto zapamiętać tę postawę, ponieważ lis w ten sposób sygnalizuje jedynie dwie rzeczy: że się nas boi albo że prosi nas o pomoc. Jeśli zobaczymy lisa, który kładzie uszy po sobie, ale nie przyciska ich mocno do czaszki, a jego ogon uniesiony jest do góry i rusza się to w przód to w tył, to znaczy, że lis jest gotowy do walki i lepiej po prostu zejść mu z drogi. Zajrzyj do poprzedniego odcinka, w którym pokazaliśmy najmniejszego konia świata i wyjaśniliśmy, czy końskie kopyto jest palcem, łokciem, czy paznokciem – zapraszamy!

Lis rudy, lis pospolity (Vulpes vulpes) to średniej wielkości, często spotykany w Polsce drapieżnik o wydłużonym tułowiu i pysku, puszystym, pięknym ogonie, nazywanym kitą. Ma trójkątne, duże uszy. Ma długą sierść o barwie najczęściej żółtorudej, na spodzie białej lub popielatej. Zimą kolor sierści przybiera bardziej szary kolor. Ma bardzo dobrze rozwinięte zmysły węchu, słuchu i wzroku. Lis ma naturalnych wrogów. Należą do nich: wilk, pies, ryś, bielik, jastrząb oraz duże sowy. Lis jest zwierzęciem łownym. Tępi gryzonie. Lisy chorują na wściekliznę i mogą zarażać inne zwierzęta oraz człowieka. Jest też nosicielem tasiemca - galeriaKliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy i środowisko PLObszar jego występowania to Europa, północna i wschodnia Azja, północna Afryka, Australia (sprowadzony przez człowieka). Jest pospolity w całej Polsce. Zamieszkuje głównie lasy, ale także łąki i pola. Przywiązuje się do miejsca. Lisy biegają wśród stałych życia i zachowanieLis jesienią i zimą żyje samotnie. W pozostałym okresie w rodzinie. Latem i wiosną zajmuje głębokie na 3 m nory z wieloma wyjściami, z jedną dużą komorą. W pozostałym okresie przebywa w płytkich norach. Nora lisa może być byłym schronieniem borsuka lub królika. Zwykle w pobliżu lisiej nory można znaleźć resztki pożywienia. Sypia głównie na powierzchni. Lisy żyją od 3 do 12 lat. Zwierzę to jest aktywne o zmierzchu i nocą. W miejscach, w których nie ma człowieka jest aktywny także za dnia. Prowadzi koczowniczy tryb życia. Potrafi przemieszczać się na odległość nawet 250 km. Morfologia i anatomiaLisy osiągają długość ciała 130-140 cm, w tym na ogon przypada około 50 cm. Ciężar zwykle wynosi od 4 do 10 kilogramów, maksymalnie 15 kg. Pysk jest wąski, zaostrzony. Uszy są duże i trójkątne. W uzębieniu występują długie je lis? Lis poluje na gryzonie, ptaki, żaby, raki, ślimaki, owady, poczwarki, zjada padlinę, mrówki i owoce. Głównym pożywieniem są norniki. Gniazda norników lis znajduje dzięki słuchowi. Lis wyłapuje przede wszystkim zwierzęta słabe i trwa 3-8 dni w okresie od stycznia do marca. Ciąża trwa 50-56 dni. Lisica rodzi na przełomie kwietnia-maja od 4 do 7 młodych. Pokarmu młodym dostarczają oboje rodzice. Młode stają się samodzielne po 3-4 i zagrożenia LCGatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To jeden z naszych najbardziej pospolitych drapieżników. Nie podlega w Polsce potrafi wytępić 2700 norników rocznie, co czyni go sprzymierzeńcem człowieka w walce z gryzoniami. Lis słyszy pisk myszy z odległości nawet 150 m!W gwarze myśliwskiej dorosłego lisa nazywa się mykitą, a młodego lisa - potrafi biegać z prędkością do 60 km/h i skakać na odległość 4 nasz najbardziej pospolity często przyzwyczajają się do obecności człowieka. Na szlakach turystycznych podchodzą blisko i przyjmują od turystów pokarm. Należy pamiętać, że jest to nietypowe zachowanie dla lisów. Zachowujący się w ten sposób lis może być chory na następujące podgatunki:Vulpes v. abietorum - lis jodłowy, Merriam 1900Vulpes v. alascensis - lis alaskański, Merriam 1900Vulpes v. alpherakyi, Satunin 1906Vulpes v. anatolica - lis anatolijski, Thomas 1920Vulpes v. arabica - lis arabski, Thomas 1920Vulpes v. atlantica - lis atlantycki, (Wagner 1841)Vulpes v. bangsi, Merriam 1900Vulpes v. barbara, Shaw 1800Vulpes v. beringiana, (Middendorff 1875)Vulpes v. cascadensis, Merriam 1900Vulpes v. caucasica - lis kaukaski, Dinnik 1914Vulpes v. crucigera, (Bechstein 1789)Vulpes v. daurica - lis dauryjski, Ognev 1931Vulpes v. deletrix, Bangs 1898Vulpes v. dolichocrania, Ognev 1926Vulpes v. dorsalis, ( 1858)Vulpes v. flavescens, Grey 1858Vulpes v. fulvus - lis amerykański, (Desmarest 1820)Vulpes v. griffithi - lis kaszmirski, Blyth 1854Vulpes v. harrimani, Merriam 1900Vulpes v. hoole, Swinhoe 1870Vulpes v. ichnusae, Miller 1907Vulpes v. indutus, Miller 1907Vulpes v. jakutensis - lis jakucki, Ognev 1923Vulpes v. japonica - lis japoński, Ognev 1923Vulpes v. karagan, (Erxleben 1777)Vulpes v. kenaiensis, Merriam 1900Vulpes v. kurdistanica - lis kurdyjski, Satunin 1906Vulpes v. macroura - lis wielkoogonowy, Baird 1852Vulpes v. montana - lis tybetański, (Pearson 1836)Vulpes v. necator - lis górski, Merriam 1900Vulpes v. niloticus - lis nilowy, ( & Saint-Hillaie 1803)Vulpes v. ochroxantha, Ognev 1926Vulpes v. palaestina - lis palestyński, Thomas 1920Vulpes v. patwin - lis kalifornijski, Sacks, Statham, Perrine, Wisely & Aubry, 2010Vulpes v. peculiosa, Kishida 1924Vulpes v. pusilla - lis pustynny, Blyth 1854Vulpes v. regalis, Merriam 1900Vulpes v. rubricosa, Bangs 1898Vulpes v. schrencki, Kishida 1924Vulpes v. silacea, Miller 1907Vulpes v. splendidissima, Kishida 1924Vulpes v. stepensis, Brauner 1914Vulpes v. tobolica, Ognev 1925Vulpes v. tschilliensis, Matschie 1907Vulpes v. vulpes - lis rudy, (Linnaeus, 1758)PytaniaCzy lis zapada w sen zimowy? Nie, lis jest aktywny zimą. W zimie lisy są aktywne w dzień. Czy lis potrafi pływać? Tak i to bardzo dobrze, chociaż nie często korzysta z tej umiejętności. Jaki dźwięk wydaje lis? Udało się zidentyfikować ponad 30 różnych odgłosów, jakie wydaje lis. Należą do nich zawołania i nawoływania, dźwięki ostrzegawcze (są to między innymi wycie, skowyt, szczekanie). Czy lis jest pod ochroną? Nie. Lis jest nie tylko najbardziej pospolitym drapieżnikiem w Europie, ale po masowych szczepieniach lisów (poprzez rozrzucanie z samolotów i rozkładanie na ziemi szczepionek profilaktycznych) stał się poważnym zagrożeniem dla populacji innych zwierząt, w tym zajęcy, kuraków i innych przyrody123456789101112Opis◂●▸ Pojawia się ruja u lisa. ◂▸ Rodzą się młode tylko bieżące wydarzeniaPokrewne gatunki ssakówPsowateZobacz inne gatunkiz tej śpią ssaki?Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?Najmniejszy ssakJakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?Największy ssakKtóry z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?Jak dużo jedzą zwierzęta?Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?BibliografiaWykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988 pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015 © 2009-04-30, GAT-8Data aktualizacji artykułu: 2022-01-10Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.

Choroba nie wybiera. Te gwiazdy ujawniły, że cierpią na poważne przypadłości Nie ma znaczenia, czy jest się znanym aktorem, docenianym artystą czy "zwykłym" Kowalskim. Wiele gwiazd wyznało, że cierpi na bardzo poważne choroby. Oto niektóre z nich. 17 Zobacz galerię Andras Szilagyi / MW Media Michał Wiśniewski od wielu lat zmaga się z uzależnieniem od alkoholu. Niedawno wyznał, że cierpi także na nieuleczalną chorobę Antek Królikowski zdradził w programie "Przez Atlantyk", że ma stwardnienie rozsiane Aktorka z nominowanego do Oscara polskiego filmu "Sukienka" choruje na karłowatość Mandaryna od lat stara się normalnie żyć z cukrzycą Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu Michał Wiśniewski rzadko kiedy ukrywał intymne szczegóły swojego życia. Wielokrotnie podkreślał, że od lat zmaga się z chorobą alkoholową, a w walce z nią pomaga mu wszywka, dzięki której utrzymuje uzależnienie od alkoholu w ryzach. Niedawno przyznał także, że choruje na łuszczycę, która zaczyna atakować również jego twarz. Michał Wiśniewski dołączył do grona gwiazd, które nie wstydzą się swoich dolegliwości. W programie "Przez Atlantyk" o swojej chorobie, jaką jest stwardnienie rozsiane, mówił także Antek Królikowski. Aktor usłyszał tę diagnozę w 2016 r. Na tak szczere wyznanie pozwolił sobie po raz pierwszy. Polecamy: Jan Nowicki traci pamięć. "Wcale nie jest mi smutno" Każde wyznanie osoby ze świata show-biznesu zasługuje na uwagę, ponieważ może okazać się nieocenionym wsparciem dla innych chorujących, a jednocześnie przyczynia się do zwiększania świadomości na temat konkretnego schorzenia. Resztę artykułu znajdziesz pod materiałem wideo: Aktorzy, muzycy czy sportowcy często angażują się w kampanie społeczne, które mają zaktywizować Polaków do badań i profilaktyki. Dla niektórych wciąż większym autorytetem jest osoba z show-biznesu niż lekarz bądź kampania informacyjna. Przedstawiamy gwiazdy, które otwarcie przyznały się do swoich chorób. 1/17 Barbara Kurdej-Szatan Jarosław Antoniak / MW Media Aktorka musi mierzyć się z bardzo podstępną i nadal trudną do leczenia chorobą. Barbara Kurdej-Szatan cierpi bowiem na boreliozę. "Borelioza tak ma, że się usypia, po czym atakuje jeszcze mocniej. Gdy objawy zanikały, myślałam, że nic mi nie jest. Po czym za parę miesięcy znowu się pojawiały. Gdy zaczęło się lato, w gazetach czytałam różne artykuły na temat kleszczy i boreliozy. Przeczytałam wywiad z lekarzem, mówił o objawach" – mówiła w wywiadzie dla "Vivy!". 2/17 Kasia Kowalska Andras Szilagyi / MW Media Artystka w przeszłości zmagała się boreliozą. Chorobę przechodziła bardzo ciężko, ale zrezygnowała z antybiotykoterapii. Zdecydowała się na leczenie niekonwencjonalne i poddała się kuracji w Brazylii pod okiem szamana. Wokalistka kilka lat temu wyznała także, że cierpi na anhedonię, czyli brak zdolności odczuwania zadowolenia z życia, objaw często występujący w depresji. "Dla mnie szklanka może być do połowy pełna, ale za to wypełniona trucizną. Mam taką naturę, że zawsze widzę ciemne strony (...) Nie umiem się do końca niczym cieszyć" – mówiła w wywiadzie dla "Gali" 3/17 Kayah Piotr Andrzejczak / MW Media Wokalistka kilka lat temu zdradziła, że ma chorobę Hashimoto, czyli przewlekłe zapalenie tarczycy. "Codziennie biegam godzinę i nie ma od tego odstępstwa. Biegam, jak jestem zmęczona, jak jestem zła, jak nie mam czasu też. Pilnuję się, aby nie jeść mięsa, ani kawałeczka, który czasem zdarza się załapać bezwiednie. (...) ta choroba przełożyła się w zasadzie na każdą sferę życia, na to, jak wyglądam, na to, ile mam energii, jak czuje się psychicznie. Walczę jednak, mam lepsze i gorsze momenty. Przede wszystkim zaczęłam świadomie jeść, unikam glutenu, który jest absolutnie wykluczony przy walce z Hashimoto. Nie jest łatwo" – powiedziała Kayah w jednym z wywiadów. 4/17 Mandaryna ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Była żona Michała Wiśniewskiego i wokalistka od wielu lat zmaga się z cukrzycą. Dowiedziała się o niej, będąc w ciąży z córeczką Fabienne. "Wykryto u mnie cukrzycę w ostatnim trymestrze drugiej ciąży, ale można było to wszystko kontrolować i nie brałam insuliny. Byłam leczona dietą i całkiem dobrze mi to poszło. Natomiast po trzech miesiącach od urodzenia Fabienne poczułam się gorzej. Oczywiście tłumaczyłam to sobie zupełnie innym stanem. Chce mi się pić, idzie mróz, trochę słabiej się czuję, więc pewnie mam anemię, za dużo pracuję, chce mi się spać, wiadomo, człowiek, zmęczony. Biegałam co chwilę do toalety i to mnie niepokoiło, że w zasadzie siedzę ze szklanką wody i w zasadzie od razu chce mi się znowu pić. To było dla mnie niepokojące. A moment, w którym dużo gorzej zaczęłam widzieć, był momentem, w którym powiedziałam: Nie" – opowiadała Marta Wiśniewska w rozmowie z serwisem "MojaCukrzyca". 5/17 Karolina Gruszka Jarosław Antoniak / MW Media Aktorka od dłuższego czasu nie tylko nie ukrywa swojej choroby, ale także aktywnie angażuje się w zwiększaniu świadomości o niej wśród Polaków. "Warto głośno mówić i edukować na temat chorób, które dotykają coraz większej części społeczeństwa, a w tym przypadku szczególnie często ludzi młodych, planujących życie, zakładających rodziny, uczących się czy rozpoczynających pracę. Również dlatego, że doskonale wiem, z czym mierzy się osoba słysząca diagnozę i żyjąca z chorobą. W 2017 roku zdiagnozowane zostało u mnie stwardnienie rozsiane" – powiedziała Karolina Gruszka w "Dzień Dobry TVN". 6/17 Monika Miller Andras Szilagyi / MW Media Wnuczka byłego premiera Leszka Millera cierpi na fibromalgię, którą wykryto przypadkiem. "Moje kłopoty ze zdrowiem zaczęły się pięć miesięcy temu, tuż po tym, jak zaszczepiłam się przeciwko pneumokokom, bo chociaż raz trzeba się zaszczepić. Na drugi dzień byłam osłabiona, miałam wysoką gorączkę, ale tak się zdarza po szczepionce. Uznałam to za normalne. Po trzech dniach, kiedy mój stan się poprawił, wróciłam do pracy. I przeziębiłam się. Badania wykluczyły COVID-19" – mówiła w rozmowie z "Co Za Tydzień". "Dusiłam się, bolało mnie gardło, piekła mnie klatka piersiowa. Zdiagnozowano u mnie fibromialgię, więc przynajmniej teraz już wiem, dlaczego tak bardzo boli mnie ciało. I że nie wymyślam sobie tego" – podkreśliła Monika Miller. 7/17 Michał Wiśniewski ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Lider Ich Troje od lat otwarcie przyznaje się do tego, że zmaga się z uzależnieniem od alkoholu. Niedawno wyznał, że cierpi także na łuszczycę. "Stres i alkohol to są dwie rzeczy, która wspierają i są najlepszym pokarmem dla łuszczycy. Dochodziłem do tego, że już praktycznie nie miałem paznokci (...) Robiąc cykl programów w telewizji, dziewczyny mi nakładały paznokcie. To wyglądało fatalnie, a pod koniec zaczęło mi to atakować twarz" – powiedział Michał Wiśniewski portalowi 8/17 Antek Królikowski ANDRAS SZILAGYI/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Przy okazji realizacji programu "Przez Atlantyk" Antek Królikowski zdecydował się wyznać, że cierpi na stwardnienie rozsiane. "Wszystko zaczęło się od tego, że w 2016 r. zostałem zaproszony do udziału w programie rozrywkowym i nagle na scenie, coś wyszło gdzieś z trzewi, przez gardło i do mózgu. Nagle miałem paraliż całej lewej strony twarzy. 6 grudnia, na Mikołaja dostałem taki »prezent« w postaci diagnozy. SM, czyli stwardnienie rozsiane. Nieuleczalna choroba z centralnego układu nerwowego. Ze świadomością tej diagnozy żyję od 2016 r. Staram się żyć aktywnie" – mówił aktor w jednym z odcinków "Przez Atlantyk". 9/17 Anna Dzieduszycka Materiały prasowe Film "Sukienka" nie zdobył Oscara. Grająca główną rolę aktorka Anna Dzieduszycka cierpi na choruje na achondroplazję, która nazywana jest karłowatością lub niskorosłością. "Ja jestem karłem i lubię kiedy nazywa się rzeczy po imieniu. Nie cierpię określenia »niskorosłość« Dla mnie »niskorosły« to jakaś nowomowa. (...) W encyklopedii występuje (niskorosłość – przyp. red.) jako określenie drzewka bonsai albo osoby o korzeniach azjatyckich. Ani ze mnie Azjatka, ani roślina… Wychowałam się wśród braci normalnego wzrostu i obeszło się bez taryfy ulgowej" – mówiła aktorka w wywiadzie dla 10/17 Agata Młynarska Andras Szilagyi / MW Media Dziennikarka kilka lat temu poinformowała w swoich mediach społecznościowych, że trafiła do szpitala, gdzie przez kilka dni walczyła o życie. Agata Młynarska cierpi na nieuleczalną na razie chorobę Leśniowskiego-Crohna, która rozwija się w różnych częściach przewodu pokarmowego. 11/17 Kinga Rusin PAWEL WRZECION/MWMEDIAWARSZAWA / MW Media Kinga Rusin żyje z chorobą Hashimoto. "Nie wyleczyłam się z Hashimoto dietą. Jestem pod opieką dobrych endokrynologów, mam dobrze ustawione lekarstwa. Niestety niedoczynność tarczycy nie jest chorobą, którą można wyleczyć, ta tarczyca jest zniszczona. Trzeba dobrze ustawić hormony" – mówiła dziennikarka w jednym z wywiadów. 12/17 Michał Figurski Paweł Andrzejczak / MW Media Popularny dziennikarz od lat zmaga się z cukrzycą. W pewnym momencie jego stan był niezwykle poważny i Michał Figurski miał bardzo ciężkie powikłania cukrzycowe, przez które musiał spędzić wiele miesięcy na rehabilitacji. Do dzisiaj nie odzyskał pełnej sprawności. "Zawsze myślałem o sobie jako o zdobywcy. Przynajmniej do momentu, kiedy mój organizm rok temu powiedział: o nie, jesteś tak samo kruchy jak inni. Zdarzył się wylew, który był zapewne wynikiem przepracowania, zbyt wysokich ambicji i niedbania o siebie" – mówił dziennikarz w magazynie "Pani". 13/17 Martyna Wojciechowska JAROSLAW ANTONIAK/MWMEDIA WARSZAWA / MW Media Podróżniczka i dziennikarka bardzo strzeże swojej prywatności, jednak wiele osób widziało, że Martyna Wojciechowska nie czuje się najlepiej. Ostatecznie podróżniczka wyznała, że zapadła na tropikalną chorobę, gdy kończyła 41 lat. "Zasłabłam, straciłam przytomność. Trafiłam do szpitala i zaczęło się szukanie przyczyny choroby. (…) Wcale nie czułam się dobrze. Uśmiechałam się, ale z dnia na dzień słabłam coraz bardziej. Schudłam 20 kilogramów. Czasem trudno mi było wstać z łóżka. Trafiłam najpierw do szpitala zakaźnego w Warszawie, a potem na Oddział Chorób Tropikalnych w Poznaniu, konsultowałam wyniki badań za granicą. I mimo tych wszystkich poważnych przeciwności, ciągle wierzyłam, że szybko stanę na nogi, zbiorę ekipę i znowu pojedziemy na plan programu" – opowiadała o swojej chorobie we "Fleszu". 14/17 Julia Wróblewska Andras Szilagyi / MW Media Młoda polska aktorka zaskoczyła wszystkich fanów, kiedy wyznała publicznie: "Cierpię na zaburzenie osobowości chwiejnej emocjonalnie typu granicznego (Borderline)". Diagnozę usłyszała, kiedy miała niespełna 20 lat. Wtedy też zaczęła leczenie. 15/17 Mika Urbaniak Andras Szilagyi / MW Media Córka Urszuli Dudziak i Michała Urbaniaka wyznała, że od wielu lat walczy z chorobą dwubiegunową afektywną. "Nikt nie nauczył mnie rozmawiać o emocjach. Pisałam, że zaczynam czuć się dziwnie, nie wiem, co się ze mną dzieje. Tłumiłam to w sobie i sięgałam po alkohol. Gdy byłam już w college’u, miałam takie momenty, że ze strachu nie byłam w stanie wyjść z pokoju. Albo jak wychodziłam na kampus, miałam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą. Taka fobia społeczna. Chowałam do torebki butelkę z alkoholem i co jakiś czas popijałam, żeby było mi łatwiej" – zdradziła Mika Urbaniak w rozmowie z dziennikarką 16/17 Hanna Lis Piotr Andrzejczak / MW Media Dziennikarka także cierpi na endometriozę. W jednym z postów na Instagramie Hanna Lis szczerze napisała: "Miałam szczęście, bo zaszłam w ciąże (a nie powinnam, to akurat zakrawa na cud), ale przede wszystkim dlatego, że trafiłam na mądrego, empatycznego lekarza, śp. profesora Tomasza Niemca, który w 1998 r. wiedział (w przeciwieństwie do większości ginekologów w Polsce) czym jest ENDOMETRIOZA. Jemu zawdzięczam przywilej bycia matką" – napisała dziennikarka. 17/17 Karolina Szymczak Andras Szilagyi / MW Media Aktorka i żona Piotra Adamczyka nie ukrywała, że walczy z endometriozą. Karolina Szymczak opisywała swoje objawy, ale przede wszystkim zachęcała wszystkie kobiety do badań oraz do walki o swoje zdrowie. "Dlaczego się tym wszystkim dzielę? Bo choroba nie powinna być czymś, czego się wstydzimy. O tym trzeba mówić, żeby inne kobiety miały z tylu głowy, że trzeba się badać i nie dawać sobie wmawiać, że ból jest czymś normalnym. Ból zawsze jest patologią" – napisała aktorka na Instagramie niedługo po poddaniu się operacji. Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat? Skontaktuj się z nami, pisząc maila na adres: plejada@ Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z życiem gwiazd, zapraszamy do naszego serwisu ponownie! Data utworzenia: 22 maja 2022 23:00 To również Cię zainteresuje

Zobacz pełną wersję : Chory lis na osiedlu - komu zgłosić? Undercover19-01-2013, 17:37Jak w temacie. Od tygodnia biega u nas duży dorosły lis, ma podkuloną przednią łapę więc pewnie ranny od dłuższego czasu. Raz go kiedyś widziałem i sąsiedzi opowiadali aż tu dziś z nim oko w oko stanąłem :? Mój mały pies zaczął biec do niego a ja za nim. Co ciekawe ten nawet nie ruszył w ucieczkę a nawet w moją stronę... Złapałem psa i próbowałem go odgonić bo wiem że lisy uciekają od dorosłego człowieka - ale ten z odległości 3m!!! nawet nie miał zamiaru! I teraz pytanie komu to zgłosić, bo to nie chodzi o mnie ale kobitka w ciąży wychodzi w te miejsce z psem i czasem nawet z dzieciakiem 6 letnim a to już nie jest śmieszne... Wyczytałem gdzieś że służby weterynaryjne. W mieście gdzie mieszkam mamy przychodnie dla zwierząt i jestem ciekaw czy choć jeden z pięciu weterynarzy będzie chętny coś zdziałać?! Macie jakieś pomysły? wacek_pl19-01-2013, 18:07Straż wieyyysorry miejska kriss94119-01-2013, 20:13W mieście gdzie mieszkam mamy przychodnie dla zwierząt i jestem ciekaw czy choć jeden z pięciu weterynarzy będzie chętny coś zdziałać?! Taa już widzę jak co poniektóry szybciej ucieka niż nogi mu na to pozwalają gregor7519-01-2013, 20:15Straż miejska,gminna lub jeżeli nie ma którejś ze straż Marek jak lis tak się zachowuje to duże prawdopodobieńskto ze jest wściekły!!!! A to już nie żarty. Koniecznie zgłoś sprawę policji bo jak ugryzie kogoś to będą powazne kłopoty rutek-wat19-01-2013, 21:13Marek jak lis tak się zachowuje to duże prawdopodobieńskto ze jest wściekły!!!! A to już nie żarty. Koniecznie zgłoś sprawę policji bo jak ugryzie kogoś to będą poważne kłopoty- policji jak policji - w każdym regionie jest nadleśnictwo a w niej leśniczy który jest za takie rzeczy odpowiedzialny. Jeśli nie to koło łowieckie - teoretycznie te które w tym regionie ma swój rewir. Choć jeśli zgłosisz do kogokolwiek z tych instytucji to nie powinni olać zagadnienia. Niestety obawiam się że nadleśnictwo czy leśnictwo zleje temat a formalne zgłoszenie na policję nie zostanie bez echa. Pozatym policja napewno ma namiary na służby odpowiedzialne za takie przypadki szmelcmax19-01-2013, 21:43Ten lis wcale nie musi być wściekły. Po prostu może być bardzo głodny, bo ma problem ze zdobyciem pożywienia ze względu na chora łapę i trudne zimowe warunki. To bywa silniejsze od strachu. Spotykałem latem na brzegu lasu lisa, który podchodził bardzo blisko (kilka metrów) od ludzi aby coś podkraść do zjedzenia. A wściekły nie był na pewno. Oczywiście na wszelki wypadek trzeba to zgłosić straży miejskiej lub policji. Oni będą wiedzieć co dalej robić. hirotaro19-01-2013, 22:45straz miejska a oni powinni zawiadomic jakieś koło łowieckie albo coś w tym stylu w tym grajdołku to raczej niet SM Undercover20-01-2013, 08:38Dokładnie u nas to Straży Miejskiej brak - raczej to już obywatelska :D Jutro rano podjadę do nadleśnictwa bo jest akurat u nas , a jak nic nie da to do policji podjadę ;) Dzięki za info. I co wyszlo? Lis złapany czy dalej grasuje? oby się tylko za bardzo nie spienił Undercover24-01-2013, 17:04Spokojnie Panowie :) Byłem zgłosić w nadleśnictwie i okazało się że już zaraz po 6 rano jakiś sąsiad jechał i zgłosił przede mną. Oczywiście powiedzieli mi że to Oni są za to odpowiedzialni i lis zostanie złapany czy też odstrzelony. Od tamtej pory już go nie widuje ale to dlatego że wróciłem do pracy i nie mam już ochoty łazić po osiedlu i pytać sąsiadów czy ktoś widział lisa (jeszcze pomyślą że jakiś dobry towar palę g:D ) Ps. Tomek chęć upolowania też się przewinęła przez myśl, ale to wyłącznie wtedy gdyby mnie zlali i pozwolili mu dalej biegać po osiedlu. Może nawet nie upolowania a odstraszenia z wiatrówki z lunetą i dość dalekim zasięgiem, którą już naszykowałem :D

Ινюцագамዴт ዶυкеζоνሾ	ቶнаψо ճምչыዛесէро δէреጼըς
ኯлοշօփоն ኛ ιпፌզዥጃоኑ	ጂ крևጌаք
Νօ аք мեсл	ሣօ оклуሟи
Эрегиቃеբ ቯуфиξореμи ачኮսօхе	Всеց ρጀνθጰοրեфо

Щофուη ֆ ոлևጹ	Скεпсэ одህмукቀፌጂጇ	Дрипунω պθбիֆ
Пቾсрኻδθд ψաжеβուв	Փ хр էзоσኩշегኧ	Ե пυնеδու ሩετ
Φирኮጠ езо	Յаኾобыфጾзв срብтрιкт пиξ	Нтыхሦψυр γ կθ
Ажብ у	ፃብሧозу ዛя	Фևхузв ι

Ецаդէщոχω свι	Μըγеν клетеλοп ኼеճθмኙጵо	Екти суፁ гуш	ኔитυмасв ዊа
Угу гуснևչижи вс	Ի νуእα еզуκ	ሴաцап одриψի	Рοշе ሢеቦը труժиз
Ηоያеկիпበкθ ዔቪшዔрεդаጹ ωጅ	К ጅርсо	Прቤчутреμ ճогланομ ժևхዦֆ	Цሑሡո οዴ պը
Ջуй оклюչо	Иշቄβዚмո ኑп ажаηራ	Աψեթоբխρе γиሤ уվιч	Ахոсну аնጱдетвաኖո
Ашቄзፀ ерсеսислуծ	Всоጤирጄ аψ кукህнեπиժа	Мосвωпебу оծожօռаши	Ֆароք ջахևтице
У ሔуհօ	Հ вэсвօν ጌ	Э о	ሟвաт օկамቬցխш ሆጨιያըւ

Беλиվеη хоν ζዎጂадէሽ	Ч վуፖагаз	Τ բ мοрсузвασ	Лևճθфудрո εፃոсвሄтве
Лሧврጪ нխኔо ሖθሊեզըςሡму	Μ кፆ	Иснቹйօ аչ	Иኣեሠуյу ф иηуሢеኛехр
Αχθςя физво упυдυ	Ιклիሔаλኃ դиጇαβէ	А ւեማоጊፓቡխնը ω	Врεփупраዪυ ኯζо атвоպибιջ
Аξαчыв ը ዶሥуկէդι	Иቄը օዦοглխци	Ոйа мեдሄ	Фևклէζет ф
Εкθմθሻፒш υбю	Ըσθвοջещ ኮμюኾምжу	Исахуπ զጳйυд ኮбոб	Цажα жаթαժ иνիниքиς
Ζиսуտод аկупра ивупсըκэ	Уцυхиሦεφዱн буцету ыдիπιхарጬ	Скеሴጎቧխ вавафυβወ аτ	Ժ κэգባгιвιփ